Już w najbliższy czwartek wernisaż wystawy „Portret wewnętrzny“ Wojciecha Prażmowskiego. Jest to świetna okazja, by zapoznać się z pracami jednego z najbardziej uznanych polskich przedstawicieli nurtu fotografii kreacyjnej. Start o 18:00 w gliwickiej Czytelni sztuki.
Tytuł wystawy, której kuratorką jest Anka Sielska, nawiązuje do „portretu wewnętrznego“ - fotografii będącej zdaniem Wojciecha Prażmowskiego jego pierwszym w pełni świadomym dziełem. W 2019 roku mija czterdzieści lat od daty powstania tej pracy. Jednak jej ważność jest szczególna nie tylko ze względu na jubileusz twórczości Prażmowskiego - istotny jest także wpływ, jaki wypracowana wówczas koncepcja miała na dalszą praktykę artystyczną.
Wojciech Prażmowski, „Portret wewnętrzny“, Kazia pisze do Jasia, 1999
- W konwencji fotomontażu autor zamknął sfabularyzowane historie oparte na dawnych, często rodzinnych zdjęciach. Z czasem pole swoich poszukiwań rozszerzył o fotografię dokumentalną, obiekty i foto-obiekty, w których posługuje się zdjęciami z przeszłości, listami, dokumentami. Na wystawie zostanę zaprezentowane te z nich, które poruszają wątki osobiste, sprawy w rozważaniach autora najistotniejsze. Miejsce, pamięć, tożsamość, inspiracje literaturą i filmem, symbole i mity to tylko niektóre z nich. Tworzą złożony portret uważnego obserwatora świata, artysty szukającego odpowiedzi przede wszystkim w sobie - podkreślają organizatorzy wystawy.
Wojciech Prażmowski, „Portret wewnętrzny“, 1979
Wernisaż odbędzie się w czwartek, 14 lutego o godzinie 18:00 w Czytelni sztuki, (Muzeum w Gliwicach, ul. Dolnych Wałów 8a). Ekspozycję można będzie oglądać do 21 kwietnia w dniach: wtorek (9:00-15:00), środa (9:00-16:00), czwartek-piątek (10:00-16:00), sobota (11:00-17:00), niedziela (11:00-16:00). Wstęp jest bezpłatny. Więcej informacji na www.czytelniasztuki.pl.
Wojciech Prażmowski (ur. 1949) – fotograf, wykładowca, autor książek fotograficznych. W latach 1972–1974 studiował w Škole Vytvarnej Fotografie w Brnie. Działalność w zakresie fotografii rozpoczął w latach 70. od fotografii metaforycznej, z wpływami konceptualnymi. W drugiej połowie lat 90. zaczął tworzyć foto-obiekty. W 1995 roku rozpoczął pracę nad serią Hommage a… poświęconą wybitnym twórcom XX wieku. Pod koniec lat 90. artysta sięgnął do konwencji dokumentu fotograficznego, czego najwybitniejszym przykładem jest cykl zdjęć Biało-Czerwono-Czarna prezentujący Polskę w dobie przemian milenijnych. Od początku XXI wieku stosuje połączenie fotografii barwnej z koncepcją dokumentu fotograficznego. Jest członkiem ZPAF-u. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Wykłada fotografię na uczelniach artystycznych, m.in. w łódzkiej Filmówce.
Newsletter
Newsletter
