O wystawie Kusiaka w Galerii Obok ZPAF

Autor: Karolina Kozyra

21 Marzec 2006

Artykuł na: 2-3 minuty

Kilka dni temu w Galerii Obok na Placu Zamkowym 8 w Warszawie rozpoczęła się wystawa fotografii Stanisława Kusiaka zatytułowana "Znaki zapytania". Podczas warszawskiego wernisażu, niewielkich rozmiarów sala Galerii Obok zapełniła się po brzegi, a przybyli goście zaintrygowani pomysłem i techniką prac zagadywali artystę, który cierpliwie udzielał odpowiedzi na wielokrotnie powtarzające się pytania.

Wystawa jest debiutem Kusiaka w Warszawie. Wcześniej prezentowane w Galerii Obok zdjęcia eksponowano na indywidualnej wystawie podczas Miesiąca Fotografii w Krakowie w roku 2004.

Sony FX30 - RATY 20x0%

9 849 zł

Nikon Z f

9 849 zł

Canon EOS R8 - RATY 20x0%

6 199 zł

Sigma 50 mm f/1.2 L-Mount - RATY 20x0%

5 990 zł

Tamron 35-150 mm Nikon Z - RATY 20x0%

7 585 zł

na zdjęciu od lewe: Stanisław Kusiak, Anna Wolska, Andrzej Zygmuntowicz, fot. Karolina Kozyra

Głównym tematem prezentowanego cyklu fotografii - jak podaje kurator wystawy, Anna Wolska - jest człowiek wtopiony w martwą, nieprzyjazną materię, obarczony dominacją symboli, znaków, trudnych do zidentyfikowania przedmiotów, których staje się niewolnikiem. Autor mówi na ten temat, że fotografie te wyrażają jego obawy co do współczesnej cywilizacji, która stara się manipulować człowiekiem za pomocą wszelkich dostępnych środków. Dlatego prezentowany na zdjęciach człowiek jest nagi, bezbronny, wtopiony w materię, przytłoczony dominacją symboli, znaków, dziwnych przedmiotów, za którymi skrywa swoją twarz, stając się jednocześnie ich niewolnikiem. Prace te, jak twierdził autor, pozwalają mu nawiązać kontakt z samym sobą, gdyż w procesie twórczym "dopuszcza do głosu" własną podświadomość.

Wszystkie zdjęcia zostały wykonane aparatem średnioformatowym Pentacon Six, na filmach czarno-białych Ilford i Foma o czułościach od ISO100 do ISO400. Do powiększeń wykorzystano papier barytowy i wielokontrastowy, przycinany do formatu 30x30 cm. Kusiak bez obaw ingeruje w tworzenie obrazu. Bardzo plastycznie traktuje negatyw - bez wahania rzeźbiąc na nim, stawiając kreski, plamy i rysy. Wykonując powiększenia, pozostawia w kadrze elementy perforacji. Dzięki temu zabiegowi, widzimy, że fotografia powstała metodą tradycyjną, nie zaś poprzez cyfrową obróbkę, jak można byłoby się domyślać. Na cykl wystawy składa się 17 prac. Wykonane w solidnej, tradycyjnej technice fotografii czarno-białej nie pozostawiają wątpliwości co do swojego artystycznego statusu - jak pisze w katalogu wystawy Jan Gomoła z Tarnowa - nie tylko dzięki bezbłędnemu warsztatowi Autora, ale przede wszystkim poprzez swoje przesłanie, treści które niosą (...) i nienaganną formę, związaną ze świadomym wykorzystaniem zasad kompozycji i pewnego rodzaju symboliki, połączoną z twórczym wykorzystaniem techniki fotomontażu.