Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania i wyostrzania. Pomiar wykonywany jest dla trzech ogniskowych i pełnego zakresu przysłon.
Aberracja chromatyczna nie stanowi większych problemów dla Tamrona SP 70-200 mm f/2.8 Di VC USD G2. Na każdej z przysłon i ogniskowych jest ona odpowiednio korygowana - uśredniony wynik to około 1 px. Największą anomalię odnotowaliśmy na kombinacji 70 mm i f/2.8 - jej wartość wyniosła 1.73 px. Warto jednak zauważyć, że aberracja chromatyczna ograniczyła się wyłącznie do samych rogów (głównie lewy brzeg). Reszta planu fotograficznego była nietknięta tą wadą układu optycznego. Z kolei wraz ze zmianą ogniskowej zmienił się także rozkład aberracji chromatycznej - zajmowała większą część kadru, ale była już mniej intensywna. Na ogniskowej 135 mm i f/16 wyniosła 1.01 px, a na 200 mm i f/8 zanotowaliśmy wartość 1.18 px.
Takie wyniki nie są duże, a rozkład aberracji chromatycznej w kadrze jest umiarkowany. W efekcie podczas normalnego fotografowania nie jest ona zauważana na zdjęciach. Nawet na mocno kontrastowych fragmentach planu nie zauważyliśmy kolorystycznych przebarwień.
ogniskowa 70 mm i przysłona f/2.8
ogniskowa 70 mm i przysłona f/16
ogniskowa 70 mm i przysłona f/8
Aberracja chromatyczna w praktyce
_1094526942.jpg)
_1826294941.jpg)
_1475239688.jpg)
_968856305.jpg)
