Aberracja chromatyczna

Aberracja chromatyczna

Aberrację chromatyczną mierzymy dla plików RAW w najwyższej dostępnej rozdzielczości, dla najniższego ISO i z najniższymi ustawieniami odszumiania. Pomiar wykonywany jest dla pełnego zakresu przysłon. Poniższe wykresy przedstawiają rozłożenie aberracji w kadrze i jej wartości dla przysłon f/1.2 f/4 i f/11.

Jak w przypadku większości superjasnych obiektywów, przy szeroko otwartej przysłonie mamy do czynienia z widoczną aberracją chromatyczną, która będzie wyraźnie zauważalna zwłaszcza w nieostrościach, ale pozostanie dostrzegalna także po nieco mocniejszym domknięciu przysłony.

Co jednak najważniejsze, nie jest to w żadnym wypadku problem, który tak, jak w przypadku modelu FE 35 mm f/1.4 GM mógłby popsuć odbiór zdjęcia oglądającego je w rozmiarach ekranowych czy na odbitce. W przypadku nieostrości zauważymy co prawda fioletowawe przebarwienia, ale mają one delikatny charakter.

Natomiast bardziej drażniąca aberracja chromatyczna, na kontrastowych krawędziach przy większych odległościach ostrzenia pozostaje widoczna właściwie jedynie w przypadku oglądania zdjęć w maksymalnym powiększeniu, co w przypadku większości współczesnych sposobów prezentacji zdjęć prawdopodobnie nigdy nie będzie miało miejsca. Czasem niekiedy da się zauważyć fioletowe krawędzie w rogach kadru. Natomiast nie jest to nic, z czym nie moglibyśmy sobie poradzić na etapie edycji.

Aberracja w praktyce:

Dodaj ocenę i odbierz darmowy e-book

Spis treści

• Sony FE 50 mm f/1.2 GM - test obiektywu
• Konstrukcja
• Autofokus
• Rozdzielczość
• Rozmycie
• Aberracja chromatyczna
• Dystorsja
• Winietowanie
• Praca pod światło
• Podsumowanie
• Zdjęcia przykładowe